I greet the divine inside of you

Vijf luchthavens en vele pittige rijstmaaltijden later zijn we er dan EINDELIJK: Nepal! Laten we serieus beginnen. De reis was best zwaar en vooral lang. The Kingfisher Experience (onze luchtmaatschappij) was inderdaad een hele beleving. Maar alle speelfilms, kussentjes, warme dekentjes, natte handdoekjes, warme broodjes, kopjes thee en glaasjes wijn maakten veel goed. Toch kwamen we stijf, met ongewassen oksels en jetlag op New Delhi Airport aan. Men kan veel van India zeggen, maar de luchthaven was de schoonste plek die we tot nu toe gezien hebben. Voor elk klusje stonden wel vijf schoonmakers klaar. De douane was ook weer een beleving. In Emmeliens broek zit blijkbaar iets 'gevaarlijks' , want elk douane-poortje gaat gillen als ze eronder door loopt. In India wordt je dan niet even snel gefouilleerd, nee, je moet als vrouw zijnde een speciaal afgesloten hokje in waar je in alle privacy onder handen wordt genomen. De mannen-rij ging echter nog langzamer. Emmelien werd aangesproken door een aardig Nederlands meisje dat ook naar Nepal ging voor vrijwilligerswerk. Leuk om Nederlanders in het wild te spotten!
De vliegreis naar Kathmandu verliep gelukkig een keer zonder vertraging en was redelijk snel voorbij. Zeker doordat we een prachtig uitzicht hadden op de Himalaya. Het enthousiasme overwon het meteen van onze vermoeidheid. Wat een plaatje!
De aankomst in Kathmandu was iets als uit een andere wereld. Zeker honderd man stond bij de uitgang aan je mouw te trekken om je een taxi in te sleuren. Er lijken geen regels te gelden, iedereen doet maar wat. Dat bleek vooral uit de tocht van het vliegveld naar ons hotelletje. We keken onze ogen uit! We hebben zo ongeveer bijna 2 koeien, een straathond en wat auto's omver gereden. Toeteren dient hier gewoon om te melden dat ook jou er bent. Van weghelften hebben ze bovendien ook nog nooit gehoord. Maar de mensen zijn zo vriendelijk! Overal wordt je begroet met ' namaste' , wat zoiets als 'Ik groet het goddelijke in jou' betekent. Het straatleven bruisde en fascineerde ons. Iedereen leeft op straat in het onbeschrijfelijke doolhoof vol kleuren en geuren in de binnenstad van Kathmandu. We kunnen niet wachten deze straatjes morgen zelf te gaan ontdekken. Straks gaan we lekker ons bedje in, op de bovensta verdieping met uitzicht op de Himalaya. En dan hebben we nog niet eens iets gezegd over het dakterras...Wat een leven!