Pokhara, pannenkoeken, permits, poep en pagoda's

Op 21 oktober hebben we voor het eerst een uitheems ontbijt: curry! Een hele ervaring. Maar ach, als je honger hebt gaat alles er wel in. Na de 8 uur durende busrit van Kathmandu naar Pokhara stinken we dus niet alleen naar zweet maar ook naar knoflook en kruiden. Als we sufjes de bus uit stappen stormt er (zoals we inmiddels gewend zijn) onmiddellijk een enorm leger aan taxi chauffeurs en (neefjes van) hoteleigenaars op ons af. Deze keer nemen we geen budget-guesthouse maar een prima hotel. Daar waren we echt even aan toe. Schone handdoeken! Gratis wc-papier! Zachte bedden! Een balkon! Wifi! Rooftop! Hygiene!
We lopen gelijk even een rondje door Pokhara. Het meer ligt er prachtig bij, helaas zijn de bergen nergens te bekennen. Het schijnt dat als het helder is, je de bergen van de Himalaya weerspiegelt ziet in het meer. Dat moet echt prachtig zijn....
De volgende ochtend rennen we gelijk naar het dakterras. En inderdaad: we zien nog net een puntje van 'The Fishtale', zoals deze heilige berg in de volksmond heet. Als we na een heerlijke mueseli-fruit-curd naar het meer lopen zien we een complete skyline aan bergen. Eindelijk! Binnen een uurtje zijn ze alweer verdwenen achter de wolken. Toch besluiten we naar de World Peace Pagoda te lopen, bovenop een heuvel. Even de benen strekken voordat we over een paar dagen aan de trekking beginnen. De wandeling komt eerst langs de zogenaamde Devi's Fall: een waterval die met veel geweld de grond in 'verdwijnt'. We lachen ons kapot om het informatiebord. Het gaat over de herkomst van de naam van de waterval. De legende gaat namelijk dat een man genaamd David en zijn vrouw de waterval in vielen (best knap). Ze kwamen daarbij om het leven, of, zoals het bord het zo mooi vertelt: '...and finally, they were dead.' Vanaf de waterval vinden we met enige moeite het wandelpad omoog. We voelen ons allebei niet echt topfit dus we doen het rustig aan. Na een paar uur zweten zijn we dan eindelijk boven bij de World Peace Pagoda. Of de World Peach Pagoda, zoals Emmelien het ding maar blijft noemen. We zien vooral, eh, wolken. Naar beneden pakken we het simpele pad. We hopen de bus te nemen maar die blijkt voorlopig niet te komen. 's Avonds komen we lekker bij in een steakrestaurant.
Emmelien is vroeg wakker, en dat heeft voordelen: als ze om half 7 uit het raam kijkt is het strakblauw en glashelder buiten. Now is the time... we gaan naar Sarangkot, een prachtig uitzichtpunt op ongeveer 1500 meter. Met enige moeite wekt ze Lars, die 's ochtends de opstart-tijd van een Windows1998 computer heeft. Ontbijten doen we zo beneden wel, nu eerst zo snel mogelijk omhoog met de taxi. Het laatse stuk moeten we zelf klimmen en dat is een stuk langer en pittiger dan we verwacht hebben. Met niets in je maag en de zon in je rug (en in Lars zijn geval diarree) honderden traptreden bestijgen is niet onze sterkste kant. Maar het is het waard, het uizicht is werkelijk grandioos. Zulke hoge bergen hebben we nog nooit gezien. Na een tijdje rondhuppelen lopen we weer naar benden. Al snel heeft onze taxi-meneer ons beneden afgezet en zitten we achter een bord pannenkoeken. De rest van de dag doen we het rustig aan. 's Middags doet Emmelien nog een poging ergens capuchino te drinken. De definitie van capuchino is hier duidelijk anders: een soort mislukte slappe mokka-koffie met wat melk erop. Ach ja, de mensen zijn ontzettend vriendelijk en doen absoluut hun best voor je. Thee is meer hun ding!
De volgende ochtend voelt Lars zich gelukkig stukken beter. We lopen 's ochtends naar het toeristencentrum om het laatste voor de trekking te regelen: een Annapurna Conservation Area Permit. 20 euries later hebben we die ook weer op zak. 's Middags spreken we met onze gids Dipendra (zo heet ie) afgesproken. We nemen de route even door. Morgenochtend zullen we rond half 9 vertrekken. We gaan de Poonhill Loop lopen: een 6-daagse trekking. Je kunt hem ook in bijvoorbeeld 4 dagen doen, maar onervaren met dagenlang lopen op grote hoogten als we zijn vinden we een wat rustiger tempo wel prettig. Even voor de moeders (knipoog), we zullen in de volgende plaatsen gaan slapen: Tolka, Landruk, Ghandruk, Ghorepani, Hile en Nayapul. Vanaf Nayapul pakken we dan (hopelijk moe maar voldaan) weer de bus terug naar Pokhara. Tot dan!