Dolle pret met het olifanten-ballet

Als je ooit in Nepal komt... bezoek dan absoluut een Nepalese kapper. Een hele ervaring! In eerste instantie wil Lars alleen geschoren worden maar we besluiten toch ook allebei een hoofdmassage te nemen. Zelfs onze oogballen worden meegenomen! We strompelen compleet ontspannen het zaakje uit.

Misschien komt het door de nawerking van de massage, misschien ook niet, maar de volgende ochtend verslapen we ons gigantisch. En dat terwijl we de bus moeten halen... Gelukkig zijn we imiddels recordhouders backpack-inpakken en zitten we even later met croissantje en al in de bus. Wel op een rotplek maar deze keer hoeven we het slechts drie uur vol te houden. In Dumre wurmen we ons de bus uit en proppen we onszelf in een local bus richting het plaatsje Bandipur. We slingeren omhoog door talloze haarspeldbochten, ingepakt tussen de kroepoek, tassen en mensen. Bandipur is een vredig, nog redelijk onontdekt plaatsje in een mooie omgeving, waar de tijd sinds de middeleeuwen lijkt hebben stilgestaan. Helaas is het lastig om een hotelletje te vinden, aangezien alles vol zit. We belanden in het goedkoopste en lelijkste guesthouse in town. Maargoed, de mensen zijn er vriendelijk. We schuiven direct een terrasje op met uitzicht over de prachtige omgeving. Na een heerlijke lunch wandelen we door Bandipur, het heeft inderdaad formaat gehucht. Wel is het uitermate sfeervol. We maken nog een wandeling naar een tempel bovenop een heuvel. Helaas is het te bewolkt om de bergen te kunnen zien (waar hebben we dat eerder meegemaakt...?). Weer terug in ons guesthouse probeert Emmelien te douchen. Dat blijkt een heel karwei. Voordat het water warm is zijn we al een half uur verder... Van douchen is trouwens geen sprake, er is een hele mooie groene emmer beschikbaar. Werkt op zich prima! Blakend van de hygiene eten we 's avonds maar weer eens dhal baat.

De volgende ochtend beginnen we vol goede moed aan deel twee van de busrit naar Chitwan National Park. Daar aangekomen worden we meteen aangevallen door een legertje taxi-drivers en hotel-mannetjes. Het heeft wel iets komisch. Als je niets terugzegt worden het er steeds meer, totdat zich een kringetje van opdringerige, naar kruidig zweet ruikende, besnorde mannen om je heen heeft gevormd. Uiteindelijk belanden we veilig op de plaatst van bestemming. Het hotel van onze keuze -waarvan de chauffeur zei dat het absoluut vol was- blijkt uitgestorven. We kiezen voor een package met eten, huisje en alle activiteiten inbegrepen. Lekker om even zelf niets meer te hoeven regelen. Na een bord noedels en een koude douche trekken we erop uit met onze nieuwe gids. Hij zal ons het oude stadje bij Chitwan laten zien. We belanden in een soort Archeon, maar dan voor het eggie. Het is net een hele grote kinderboederij met ossen, paarden, geiten, duiven, kippen en pauwen (en dat alles ook in het klein). Met als enige verschil dat hier mensen wonen. Daarna volgt een bezoekje aan het Elephant Breeding Centre. Olifanten! De aanwezige toeristen zijn druk met fotograferen en aaien. Er is zelfs een baby-olifantje! Na een tijdje rijden we weer terug naar het hotel met onze persoonlijke jeep. Nu we net aan het feit zijn gewend dat er koeien op straat lopen, wandelen er hier opeens ook olifanten tussen. Een bizar gezicht. 's Avonds hullen we ons tevreden in onze klamboe en vallen als twee blokjes in slaap.

Nadat we weer in ons uppie hebben ontbeten (we zijn serieus de enige gasten in dit hotel, hoe doen we dat toch telkens?) is het tijd voor het volgende programmapunt: de kano-tocht. In het mistige landschap dobberen we in een langwerpige houten kano. Onderweg spotten we veel uitheemse vogels en zelfs krokodillen. Die kunnen hier wel vijf meter lang worden... Na een half uur gaan we midden in het national park aan wal , klaar voor de jungle tocht. Het is meteen raak: van heel dichtbij zien we hoe een enorme krokodil een dood geitje besluipt. Als we de jungle inlopen wijst de gids ons op wel heel bijzondere sporen op de grond: die van een Bengaalse tijger. Het voelt alsof we midden in een kooi van de dierentuin lopen! Helaas hebben we de rest van de tocht door de jungle minder geluk, al blijft het spannend. Waarom wilden we ook alweer zo graag die tijgers, beren, neushoorns, luipaarden en krokodillen zien? Als we langs een berg neushoorn-poep lopen zegt onze gids triomfantelijk dat daar de neushoorn toiletten zijn. Na uren door de jungle en door het olifantengras banjeren zijn we behoorlijk uitgehongerd. Bij de lunch worden we gelukkig beloond met overheerlijke pannenkoeken. Weer terug in het hotel bekijken we (helemaal in de sfeer) Junglebook op het laptopje. Na het diner begeleidt onze gids ons naar het plaatselijke theatertje. Dat overtreft al onze verwachtingen (er is zelfs een tl-spotglight!) en het zit bomvol. De show wordt gepresenteerd door een overenthousiaste Nepalees (van het handje?) met de baard in de keel. Alleen die combinatie is al hilarisch. Hij doet zo'n goed zijn best om engels te praten dat niemand hem eigenlijk verstaat. De show zelf (dansers met stokken, dansers met vuur, dansers met jurken, dansers met trommels) is onverwacht vermakelijk. Hoogepunt is een man in een zelf geknutself pauwenkostuum. Het laatste nummer is interactief, en al snel staan we op het podium om een paar rondedansjes te doen tussen alle Nepalezen.

Eindelijk breekt de dag aan dat we op een olifant mogen rijden. Met een jeep worden we naar een soort 'station' gebracht. Overal waar je kijkt staan olifanten met bakjes erop.Via een laddertje klim je er bovenop, vier mensen per olifant. We waggelen meteen dwars de rivier door, de jungle in. Het is ongelofelijk om gewoon op een olifant te zitten! Op een gegeven moment komt er een hele kudde hertjes voorbij razen. Iets of iemand heeft ze opgejaagd, helaas komen we er niet achter wat. Om de chaos compleet te maken stort onze olifant zich met een flinke vaart op de olifant van de buren. Ze trompetteren erop los. Naa een uur of wat klimmen we weer van onze trouwe viervoeter af. De olifantenpret is nog niet afgelopen: ze moeten nog gewassen worden. Bij de rivier in Sauraha aangekomen klimt Lars op de grootste olifant van het hele land. Op het teken van de olifantenrijder gooit de olifant met zijn slurf enorme plenzen water over hem heen. Daarna is het Emmelien's beurt. Wat een geweldige ervaring weer. Drijfnat en volop grijnzend blijven we nog een tijdje kijken naar het olifanten-waterballet.