De Costa del Bangkok

De vorige keer dat we over het zachte tapijt van Delhi Airport liepen was ons grote avontuur pas net begonnen. Nu we er weer zijn hebben we 1/4 van de reis al achter de rug. Onze laatste Indiase roepies jassen we er doorheen met grote repen chocolade en warme thee. In Bangkok aangekomen horen we bij een travel agency dat inderdaad grote delen van de stad nog onder water staan, inclusief de backpackers-buurt waar alle goedkope slaapplekken zitten... Noodgedwongen kiezen we een veel te duur hotel vlakbij het vliegveld. Het bed in onze megakamer ligt fantastisch, en ach, daar gaat het ons nu om. We duiken er meteen in, om er de rest van de dag nauwelijks uit te komen. En geen zorgen, die nacht slapen we gewoon door...

Van Bangkok zien we ook de volgende dag nog niet veel. Onze gezondheid is nog steeds niet blakend dus we doen het nog maar rustig aan. Op het vliegveld hebben we een antiobiotica kuurtje gescoord die ons voor eens en voor altijd van de buikprobleempjes af moet helpen. We ontbijten met grote borden vers fruit: watermeloen, bananen, mango. Dat is al zoveel meer variatie dan we van Nepal en India gewend waren! 's Middags begeven we ons naar de massagekamers beneden in het hotel. Elk lichaamsdeel wordt grondig aangepakt in een uur tijd, van onze teentjes tot oren. Onze botten kraken. De massagevrouwjes klimmen zonder problemen op ons en sluipen om ons heen. Lars heeft het stukken zwaarder dan Emmelien en komt enigszins beurs de massageruimte uit, terwijl Emmelien geheel ontspannen en aangenaam gekneed is. Na het hele spektakel gaat die clubsandwich er wel in!

Op de derde dag van ons kuurtje staat de reis naar Pattaya op het programma, een enorm toeristisch stukje kust op zo'n drie uur rijden van Bangkok. Het is het eerste strand dat we tegenkomen vanaf Bangkok, dus we vinden het wel best. We willen vanaf Bangkok de kust volgen richting het oosten en dan Cambodja inschuiven. We doen het geplande rondje dus precies andersom, vanwege de wateroverlast in grote delen van Thailand.

In Pattaya aangekomen blijkt een hotel vinden met ons budget opnieuw lastiger dan verwacht. We kiezen er dan ook voor om een heel stuk van Pattaya zelf te gaan zitten. Hier is het iets rustiger en zijn de kamers wat goedkoper. Onze nieuwe thuis ligt op zo'n 10 meter lopen van het strand. 's Avonds, na lekkere Italiaanse maaltijd, maken we nog een strandwandeling. Het strand is hier nog niet erg mooi, maar dat gaat vast nog meer dan goed komen op de tropische eilanden Ko Samet en Ko Chang. Terug in onze kamer komen we erachter dat we voor het eerst de wereldomroep kunnen ontvangen op het tv'tje. We vallen midden in het NOS journaal. Zo bizar om ineens Nederlands te horen als je dat al weken bijna uitsluitend uit elkaars mond hoort! Er staat ons echt een enorme cultuurshock te wachten als we over ruim vier maanden terugkeren naar Nederland...

De volgende dag brengen we heerlijk door op het strand. Een raar idee dat we bakken in de zon terwijl in Nederland de pieten van de daken waaien! De zon is zo heet dat we er uiteindelijk maar een uurtje of twee inzitten. In de schaduw is het beter te doen. Ons ontbijtje halen we bij een supermarkt. Lekker om eens niet in een restaurant te eten maar gewoon zelf je eten samen te stellen. Drie keer per dag in een restaurant eten is heel leuk en luxe maar soms wil je zelf je eigen dingetje doen. Fijn om een keer een supermarkt om de hoek te hebben dus. Onze lunch bestaat uit een complete makreel op, inclusief kop en staart. Op dat soort ik-pluk-mijn-visje momenten merken we dat we echt aan het bijkomen zijn. Thailand is echt een wereld van verschil met India. Alles is zo schoon, zo mooi, zo goed georganiseerd! De uitspraak dat Thailand 'the Land of Smiles' is, blijkt ook te kloppen. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en, heel belangrijk, ze staren je hier ten minste niet zo aan. De verkopers op het strand, die je parelkettingen, gamba's, fruit en dekbedovertrekken proberen te verkopen, lopen ook beleefd door als je vriendelijk nee knikt. Op een uitzondering na: uit het niets begint een tattoo-zetter bij Lars een ying-yang tekening op zijn arm te maken. Betalen willen we natuurlijk niet, dus zet de goede man demonstratief wat lelijke strepen door zijn zojuist gemaakte kunstwerkje. Gelukkig gaat het ding er bijna helemaal af met zeewater. 's Avonds dineren we in een speciaal restaurant: een Deens-Thaise. Even later dampt er een groot bord gekookte aardappeltjes met rode kool voor onze neuzen. Even verderop kun je trouwens ook Nederlands eten. De Costa del Bangkok...;)

Ook het weekend brengen we overtuigend door op het strand. Het begrip 'kou' voelt steeds abstracter...We zijn trouwens de enige jongeren hier, het meerendeel van het publiek is oud, rood verbrand, dik, speedo-dragend, kalend, bier-drinkend en komt uit het Oostblok. Het vreemde is vooral de manier waarop deze mensen zonnen: ze staan simpelweg de hele dag in de branding, met hun gezicht zorgvuldig naar de zon gekeerd om geen zonnestraaltje te missen. Ze nemen geen pauze, zelfs niet op het heetst van de dag. Wij ploffen toch liever in een comfertabel ligstoeltje neer... Elke dag lunchen we vanuit onze luie stoel met fruit en een vers visje waarvan we meestal de naam niet weten. We beginnen ook al een lekker kleurtje te krijgen, ondanks de factor 50 waarmee we ons huidje beschermen. Op zondagavond doen we een poging tot uitgaan in Pattaya. Daar komen de meeste toeristen hier namelijk voor (en bovendien is ons kuurtje afgelopen). Pattaya staat berucht om het sekstoerisme wat hier in volle glorie aanwezig is. Het publiek tijdens het uitgaan is dan ook behoorlijk typisch: jonge, schaars geklede Thaise vrouwen en veel alleenreizende, westerse mannen. Je kunt hier heel gemakkkelijk een Thaise vrouw oppikken, met haar trouwen en haar meenemen naar je eigen land. Goh, dat waren we nou niet echt van plan. Het lijkt trouwens ook alsof de meeste backpackers Pattaya mijden.
Met een jeep worden we 's avonds voor ons hotel weer afgezet. We kunnen zo ons bed inschuiven, die (voor het eerst tijdens) lang genoeg is voor ons. Zelfs Emmelien paste niet in die ledikantjes in Nepal en India!

Op naar het volgende paradijs: de parelwitte stranden van Ko Samet.