Vive le Cambodge!

De grens overgaan van Thailand naar Cambodja is echt een eitje. Als je maar genoeg met wat biljetten zwaait dan ben je er zo overheen. Dit schijnt de populairste grensovergang te zijn maar er is werkelijk geen toerist te bekennen. De overstromingen hebben grote gevolgen voor het toerisme hier. Met behulp van een aardige taxichauffeur vinden we een mooi guest house. Het heeft zelfs een (ietwat schimmelig) zwembadje! En dat voor tien dollar. Want tja, in Cambodja gaat al het betaalverkeer in dollars. De nationale valuta, de riel, wordt alleen gebruikt voor het betalen van kleine bedragen (voor de lefhebbers: een euro is 5366 riel en 1,33 dollar waard). Als je hier pint rollen er dan ook gewoon dollars uit de automaat. Eenmaal gesetteld gaan we op verkenningstocht in Koh Kong, een dorpje vlak over de grens. We moeten even wennen aan het verkeer, dat na twee maanden opeens weer rechts rijdt! Op een grote markt (iets rommeliger en stinkerder dan die van gisteren in Thailand) scharrelen we onze lunch bij elkaar. Ze verkopen hier zowaar overal stokbrood, lang leve de franse invloeden (op het gebied van eten dan). Bij een fruitstalletje scoren we een heerlijk sapje van een volstrekt onbekende vrucht. Of liever gezegd, van de stengels van de vrucht. Een stengel-sap-shake dus. 's Middags gaan we met de Cambodjaanse variant van de tuk-tuk naar een mangrovebos. We zijn zo ongeveer de enige toeristen dus het is heerlijk stil om ons heen. In een restaurantje aan het eind van de wandeling hebben we onze eerste Cambodjaanse hangmat-ervaring en eten we een zakje chips. Lastig om een normaal smaakje te vinden, ze hebben vooral sushi, garnalen en zeewier-chips. Apart...

De volgende middag arriveren we in Sihanoukville, een toeristisch kustplaatsje. Hier is het echt ongelofelijk heet. Iets simpels als een fles water naar je mond brengen heeft al grote zweetgolven tot gevolg. Na een koude douche voel je je zo'n twee minuten schoon voordat het zweet je weer uitbreekt. Hopelijk went het en anders is het strand hier altijd dichtbij. Onze middagactiviteit bestaat uit het halen van een Vietnamees visum. Een formuliertje en een kwartiertje later staan we weer buiten. In the pocket! Daarna besluiten we heel spontaan tot het nemen van een 'facial treatment' in een massagesalon. Komkommer, cremepjes en zelfs yoghurt wordt over onze toetjes gesmeerd. Wat een verwennerij weer. 's Avonds koelt het gelukkig iets af, mede dankzij een fikse regenbui. We kunnen ons de laatste keer dat het geregend heeft niet eens meer herinneren...
Het is vandaag zowaar bewolkt maar nog steeds flink heet. Vreemd om in zee te dobberen met een onheilspellend donkere lucht boven je. Als het ophoudt met zachtjes regenen verhuizen we naar een strandtentje achter ons. We brengen de middag heerlijk lezend door. 's Avonds eten we voor drie dollar per persoon grote stukken vlees en vis (zelfs haai!) van de barbecue. Het bier is hier trouwens goedkoper dan de cola.

Op vrijdag staat er weer een mooi uitje gepland: we gaan Ream National Park in. We willen nu eindelijk de jungle wel eens zien! Het onvoordelige is wel dat je hier alles met tours moet doen. Op eigen houtje het park gaan verkennen is onmogelijk. Het wordt dus niet alleen een jungle-walk, maar ook een lange boottocht, een mangrovebos met watchtower (die trouwens echt op instorten staat) en een kort bezoekje aan een strand. Uiteindelijk lopen we maar een half uurtje over een simpel padje door de jungle. Maar, de lunch maakt veel goed. We hebben in ons hele leven nog nooit zoveel ananas en verse vis op als deze laatste weken. Zo lekker! Na een koude douche (niet dat er keuze is) in ons guesthouse gaan we allebei voor zo'n twee dollar naar de kapper. Spannende actie als de kappers je nauwelijks verstaan. Wat is 'uitdunnen' in het Cambodjaans?

De volgende dag reizen we per minibusje van Sihanoukville naar Kampot. 's Middags, na een heerlijke Inidase curry, besluiten we om naar een waterval hier in de buurt te gaan. Gelukkig komen we er op tijd achter dat de waterval geen waterval meer is omdat er sinds kort een dam staat. Oeps! We brengen de middag door met wat rondstruinen in Kampot. Het is ontzettend klein en heel sfeervol met hier en daar wat oude franse architectuur. Na een tijdje ploffen we bij een bakkertje neer voor ons vier-uurtje: taart! Als we na het avondeten terug wandelen naar ons guesthouse staat er midden op straat een gigantische geel-roze gestreepte partytent. Binnen is er een enorme bruiloft aan de gang. Het bruidspaar, de gasten en het eten ziet er allemaal even fantastisch uit. Een snufje Cambodjaanse cultuur pur sang!

En wat blijkt... dichtbij Kampot hebben ze ook jungle. Op zondag wagen we een poging en gaan we met een tour Bokor National Park in. Na dik een uur haarspeldbochten heuvelopwaarts worden we vlak voor het begin van de wildernis gedropt. Zo'n 1,5 uur lang klauteren we omhoog. Als we weer in het daglicht komen en de jungle verlaten merken we pas hoe hard het waait. We valle nog net niet om. Bovenop de heuvel staan een verlaten casino en kerkje, nog gebouwd door de fransen. Al waaien we bijna de heuvel af, het uitzicht is fantastisch. Overal om ons heen wordt trouwens gebouwd aan luxe hotels, grote nieuwe casino's en zelfs een woonwijk. Een mega-bedrijf heeft besloten op deze verlaten heuvel een volledig nieuwe stad te gaan bouwen. Over tien jaar wil je hier echt niet meer zijn! Om 4 uur 's middags, na het bekijken van een watervalletje, staan we in de startblokken voor de 'sunset cruise'. Leker relaxed bekijken we vanaf ons bootje de ondergaande zon. Daarna eten we in een superleuk restaurantje eindelijk eens echt Cambodjaans. Het wordt 'amok', een kip/kokosnoten curry, gewikkeld in bananenbladeren. Echt een gerecht om thuis ook eens te maken.