Kleumen in Het Jaar van de Draak

Een maand geleden begonnen we onze reis door Vietnam in het warme zuiden, op een tropisch eiland. De laatste dagen brengen we door in de noordelijke hoofdstad. Het verschil in breedtegraden is aan alles te merken. We moeten alles uit de kast (lees: backpack) halen om het enigsinds warm te hebben. Gelukkig is er genoeg afleiding en mogen we bijna Laos in, een tropisch, groen en spannend vooruitzicht.

Tijdens de Vietnamese jaarwisseling zitten wij in de nachtbus richtng Hanoi. Voor de Vietnamezen is het nu ook 2012, het Chinese Jaar van de Draak. We realiseren ons dat er in de hoofdstad, waar we maar een paar uur vandaan zitten, op dit moment heel veel mooi vuurwerk de lucht in gaat. Jammer om het hoogtepunt van tet in een bus door te brengen. Maargoed, we zien buiten ook wat vuurwerk en de buschauffeur drinkt gezellig een biertje met de aanwezige Vietnamezen voor in de bus. Ook gezellig.

Om 5:00 komen we aan en we direct merken dat we een stuk noordelijker zitten. Het is hier koud. Gelukkig is er een actief noedelstalletje vlakbij de plek waar de bus ons dropt en warmen we iets op met een stomende bak warme noedels. We hadden nog niet eens avond gegeten... Een taxi rijdt ons door het slapende Hanoi naar een guesthouse waar we op de allerhoogste verdieping in een piepklein kamertje een paar uur bijslapen. Daarna duiken we Hanoi in - City of the Soaring Dragon - en komen erachter dat alle winkeltjes dicht zijn (wegens tet). We bekijken een namaak Notre Dame en wandelen langs het grote meer dat het hart van de stad vormt. Er is geen hond op straat maar bij de tempels is het beredruk (wegens tet). Elke Vietnamees bezoekt met de gehele familie allerlei tempels om een gelukkig nieuwjaar af te dwingen. Leuk om te zien wat de Vietnamezen als 'hun mooiste kleren' beschouwen. Aan het eind van de middag bezoeken we een waterpoppenshow. Wel vermakelijk, maar meer iets voor de kids. Met sokken en fleecevesten aan vallen we onder twee dikke dekens in slaap.

Op Eerste Tetdag trotseren we de barre kou en huren we fietsen. De Laotiaanse Ambassade is dicht (wegens tet), het mausoleum van Ho Chi Minh gesloten en het Museum of Ethnology onvindbaar. We hebben in ieder geval de hele stad gezien. Een warme chocolade biedt troost. Straks krijgen we nog zin in hutspot en boerenkool! Als laatste optie tot vermaak rijden we richting de bioscoop. Daar blijkt dat we niet genoeg geld hebben voor een kaartje (wegens tetprijzen). Succesvol is de dag niet. Toch hebben we het prima naar ons zin als we met koffie, taart en een boek in het gezellige (en warme) Highlands Cafe de middag door brengen.

Na wederom een koude nacht ontbijten we lokaal bij Pho24, de McNoedelsoep van Vietnam. Dit keer rijden we voor sluitingstijd naar de laatste rustplaasts van Ho Chi Minh. Een bizarre ervaring. De waterfles, het zakmes en de camera worden in beslag genomen en we moeten zij-aan-zij in de rij lopen. Het lichaam moet geheel bedekt (geen probleem met deze temperatuur), hoeden moeten af, er mag niet gesproken worden en elke afwijkende actie wordt direct met fluitjes de kop in gedrukt. Uncle Ho zelf ligt er rustig bij als een Madame Toussauds pop. Na deze communisme-meets-disneyland-ervaring gaan we naar het Museum of Ethnology. Dit keer vinden we het maar is het gesloten (wegens tet). De bios biedt uitkomst en we genieten volop van Happy Feet II in 3D. We zijn tamelijk underdressed in onze afritsbroeken, fleecevesten en bergschoenen tussen de hippe Vietnamese jeugd. Terug op de hotelkamer blijkt het ergst denkbare gebeurt te zijn: ons flesje Dalat wijn is weg. Gestolen, afgepakt, verduisterd? Later blijkt dat de schoonmaakster de volledig volle fles voor afval aanzag en heeft weggegooid. (We zeggen er maar niet bij dat we de fles achter de prullenbak, in een hoekje hadden gezet, zodat we hem niet om konden stoten...)
's Avonds eten we heel leuk op straat: op ons lage plastic tafeltje krijgen we een kleine persoonlijke barbecue.

Vandaag bezoeken we een van de 'Natural Wonders of the World': Halong Bay. De busrit duurt drie uur en nog voor lunchtijd zitten we op de boot. We blijven een nachtje slapen, al dobberend tussen de prachtige rotsen, en keren de dag erna terug naar Hanoi. Het is mistig en koud maar het uitzicht maakt veel goed. De groep is ook erg gezellig. De eerste huishoudelijke mededeling op de boot is dat zelfmeegebrachte alcohol niet genuttigd mag worden. Boete: $15. Er heerst gelijk een baldadig schoolreisje gevoel in de groep en we verstoppen het flesje Dalat wijn in Emm's tas. Na wat varen stoppen we bij een grote grot in een van de kalksteenrotsen die uit het water steken. Immens en prachtig. Helaas doen de discoverlichting, pinguin-prullenbakken, hordes toeristen en netjes aangelegde wandelpaden iets af aan de sfeeer. Ook stoppen we bij een vissersdorpje op het water en varen met een oud vrouwtje in een roeiboot naar twee lagunes. Verder krijgen we even de tijd op te kayakken. Op het water, in de stilte, komt het prachtige natuurschoon pas echt binnen. Het eten op de boot is prima maar lang niet genoeg. Gelukkig hebben we zelf van alles mee en we trekken ons terug in ons hutje voor een glaasje wijn met pringles. De avond is hilarisch, mede dankzij de karaoke-set, twee Koreaanse meisjes, de slappe lach en een zwaarbezopen Zweed.

Het monotone gebrom van de boot maakt dat we heerlijk slapen. Helaas staat er vandaag niks meer op het programma behalve de terugreis naar Hanoi. Om 8 uur staan we, hongerig als altijd, klaar voor het ontbijt. De rest van de groep druppelt aanzienlijk later binnen...Als we even alleen op het dek staan hebben we weer een Halong Bay-momentje. Wat een natuurschoon. De mist heeft ook wel iets mysterieus. Eenmaal aan land wachten we een uur tot een busje ons naar een naargeestige lunchlocatie brengt. De organisatie laat zeer te wensen over, terwijl ze toch elke dag tientallen van dit soort groepen onder hun hoede hebben. In Hanoi zijn we blij met wat frisse lucht. Letterlijk, na de benauwde busreis, maar ook figuurlijk, omdat we na een tour weer lekker onafhankelijk met z'n tweetjes zijn. Doen waar we zelf zin in hebben vinden we toch echt stukken leuker dan achter een groep aansjokken.

Na een rustig ontbijtje worden we meegesleurd in een plannig-crisis die de gehele ochtend in beslag neemt. Aanvankelijk wilden we naar Sapa, in het hoge noorden, maar de bus/trein tickets blijken vol of te duur (wegens tet). En rustig met local busses naar de grens met Laos zit er ook niet in omdat die nog niet rijden (wegens tet). De enige optie: met de nachtbus naar Luang Prabang, Laos, voor veel te veel geld (wegens tet). Er zit niets anders op. Gelukkig kunnen we de tocht iets opfleuren door eerst twee dagen in Ninh Binh door te brengen en dan vanaf daar door de bus opgepikt de worden richting Laos. De frustratie over de plotselinge, dure wijzigingen in het reisplan eten we weg met een groot koffiebroodje. Daarna nemen we de taxi naar het Museum of Ethnology, dat dit keer vindbaar en open is. Het museum is mooi maar niet echt interessant. Leuk is dat het er barst van de Vietnamese gezinnen die er allerlei traditionele volksspelletjes komen doen met de kids (wegens tet). Zaklopen, tollen, touwtrekken, touwspringen, hinkelen, schommelen, noem het maar op. Het is net koninginnedag in de jungle. 's Avonds eten we weer n's pho op straat. We raken er aan gewend om in de kou en regen op lage plastic krukjes een dampende bak noedels klein te maken (met stokjes!). Als extra ingredienten voor de soep liggen er stukjes lever, hart en zelf hersenen klaar. Spannend. Om het niet al te lokaal te maken kopen we een Toblerone als toetje.

Na wederom noedels op straat worden we door een vrolijke, vrouwelijke gids opgehaald in het hotel. Na een kort bezoek aan een of andere tempel (de temple-fatigue is nog niet helemaal over) lunchen we als echte toeristen met een mega-buffet. De boottocht door Tam Coc - 'Halong Bay in the rice paddies' - is fenomenaal. Echt prachtige, imponerende natuur. De roeivrouwtjes hebben het vaker gedaan. Ze roeien zelf met hun voeten en het tempo zit er lekker in. Ninh Binh, het plaatsje waar we slapen, is niet bijzonder. In een prima hotel kijken we terug op weer een heus hoogtepunt van de reis.

Onze laatste dag in Vietnam besteden we grotendeels aan wachten op de nachtbus. We halen het op een of andere manier in ons hoofd om door de regen en wind een stuk te fietsen. Dat geven we gauw op en belanden in een koffietentje. Ook vinden we nog een soort supermarche waar we inkopen doen voor de lange reis. De schappen zijn echter bijzonder leeg (wegens tet). Met Oreo's en kaugom redden we ons wel. In het hotel, relatief de warmste plek in het stadje, kijken we Gooische Vrouwen de film. Om 21:00 uur, een uur later dan gepland, worden we opgepikt door de bus. Op naar Laos. Gelukkig weten we op dat moment nog niet dat we de komende 25 uur de bus niet uit zullen komen...